میزان خودپذیری در افزایش و کاهش عزت نفس تاثیر چشمگیری دارد.‌‌ ‌
تا آنجا که بدون خودپذیری، یقینا عزت نفس ما لنگ می‌زند.به قدری این دو مقوله به هم پیوسته هستند
که گاهی آنها را با هم اشتباه می‌گیرند.در واقع عزت نفس چیزی است که ما آن را تجربه و احساس می‌کنیم.

دومین رکن عزت نفس (خودپذیری)

اما خودپذیری کاری است  که انجام می‌دهیم. و نتیجه خودپذیری با خودش افزایش عزت نفس را به ارمغان می‌آورد.
خودپذیری به این معناست که فکری که در سر من می‌گذرد، احساسی که در من وجود دارد، شرایطی که الان در زندگی ام دارم،
خانواده و دوستانی که دارم، قیافه و ظاهری که الان آن شکلی هستم،
همگی مال من هستند. نباید آنها را انکار کنم، گرچه در موارد بسیاری اینکار را می‌کنم.

به عنوان مثال فرض کنید در ذهن ما این تفکر وجود داشته باشد که دوست صمیمی مان آدم نادان و احمقی است. بعد با خودمان می‌گوییم :

این چه طرز فکری است که راجع به دوستت داری.

نه این فکر مال تو نیست.

تو چنین آدمی نیستی.

اما انکار این فکر کاملا اشتباه است. چون در واقعیت ما اینطوری فکر می‌کنیم.آمدن این فکر در ذهن ما بد نیست
و نباید آن را انکار کنیم. بلکه باید به این توجه کنیم که چرا راجع به او چنین تصوری داریم.
وقتی داشتن چنین فکری را انکار می‌کنیم در واقع از پذیرش وجود آن فکر در ذهن مان با اینکه واقعیت دارد،
فرار می‌کنیم و این خودپذیری را زیر سوال می‌برد.

مارا در شبکه های اجتماعی دنبال کنید